Вејко Северко

Талкаше така дење и ноќе, преку седум гори и седум планини, за да стигне на крајот до куќата на Северко. Детето тропна на вратата, но Северко не беше дома, па тоа си седна на прагот да го почека. Одеднаш, нешто почна да фучи. Се се затресе.

И ете ти го Северко, студен и намуртен!

*Изворник: „Македонско народно творештво: Народни приказни, книга 2 – Македонски народни волшебни приказни“, подготвил: Танас Вражиновски,

Институт за фолклор „Марко Цепенков“, 1986, Скопје

Адаптација на текст: Билјана С. Црвенковска

Илустрации: Катерина Николовска